“Refuge A is de oudste berghut in het Olympus-bergmassief en dé plek voor een overnachting.”
Reisblog Antonette Spaan - We12travel
Mount Olympus. De hoogste berg van Griekenland met meerdere toppen en de zetel van oppergod Zeus. Ik ben in het noorden van Griekenland en mag een poging wagen de top te bereiken. Een poging ja, want het halen van de top is geen garantie. Alhoewel je het wellicht niet van Griekenland zou verwachten, voert de beklimming je door serieus alpien terrein en is deze twee- tot driedaagse tocht eigenlijk alleen voorbehouden aan de meer ervaren wandelaars.
Vertrek vanaf Prionia
Ik begin mijn tocht vanaf de vertrekplek Prionia, op ongeveer een half uurtje rijden van Litochoro, midden op het Griekse vasteland. De starthoogte van onze tocht is circa 1100 meter en vanaf hier klim ik zo’n duizend meter naar de berghut Refuge Agapitos, ook wel Refuge A genoemd. Dit is de oudste berghut in het Olympus-bergmassief en dé plek voor een overnachting. Vanaf de hut ga ik een toppoging wagen.
Lopen in de wolken
De weg vanaf Prionia naar Refuge A gaat steil omhoog en hoewel het pad niet technisch is, is tredzekerheid her en der wel vereist. De wolken hangen laag en op ongeveer driekwart van de wandeling omhoog loop ik in de wolken. Als het zo af en toe even opentrekt, zie ik sneeuwvelden op de omringende bergen: een prachtig uitzicht. Niet veel later steek ik zelf een sneeuwveld over. Heel bijzonder en best onverwachts in de maand juni! Aan het einde van de middag kom ik aan bij Refuge A. Helaas zit het boven me potdicht en is een toppoging vandaag niet meer mogelijk. En dus ga ik op tijd naar bed om goed te rusten en de volgende ochtend vroeg op te staan voor het halen van de top.
Op weg naar de top
De volgende ochtend is het zover. Het is bijna strakblauw als ik aan de klim loodrecht omhoog begin. Eerst nog door het bos, niet veel later is de boomgrens bereikt en sta ik tussen de rotsmassieven. In de verte komt een wolkendek aangedreven. Onderweg heb ik fabelachtige uitzichten op bergen bezaaid met sneeuw. Helaas drijven de wolken sneller dan verwacht over en wordt besloten, enkele honderden meters voor de top, dat het veiliger is om terug te gaan. Vier uur later sta ik weer beneden bij Prionia. De top heb ik niet gehaald, maar een bijzondere ervaring was het vast en zeker!
