Sterrin Smalbrugge, reptielendeskundige
"Ik wil sowieso nog een keer op alligatorjacht in Florida"
Sterrin Smalbrugge is ecologe en herpetologe (reptielendeskundige). Ze presenteert haar eigen tv-programma Reptielengek op Videoland en presenteerde de educatieve Grote Reptielenshow in Nederlandse theaters. Daarbij schreef ze twee kinderboeken over reptielen: Het Grote Reptielenboek en Sterrin’s Reptielenreis. Als het weer kan gaat Sterrin binnenkort weer de theaters in met haar tweede theatertour, Sterrin's Repielenreis.
Heb je je reislust van huis uit meegekregen? “Jazeker, reizen zat er bij mij van jongs af aan al in. Mijn beide ouders houden ook enorm van reizen. Ze hebben altijd, ondanks hun zeer beperkte budget, geprobeerd om ons zoveel mogelijk van de wereld te laten zien. Wij gingen heel vaak naar Oost-Europa op vakantie: Kroatië, Tsjechië, Roemenië, Hongarije. Mijn ouders vonden het belangrijk dat we niet alleen maar aan het zwembad lagen, maar dat we ook kastelen bezochten en de lokale mensen en de cultuur leerden kennen. Tegenwoordig ga ik alleen nog op reis met een doel. Dat kunnen verschillende doeleinden zijn. In Marokko ga ik bijvoorbeeld reptielen en andere dieren uit putten redden. Die vallen daar in en komen er niet meer uit.”
“Maar ik reis ook regelmatig om onderzoek te doen, ik heb voor mijn master twee theses geschreven. Voor eentje ben ik in Zuid-Afrika gaan wonen en voor de andere heb ik onderzoek in Ivoorkust gedaan. Ook ga ik op reis om documentaires te maken. Bijvoorbeeld voor een documentaire voor een organisatie die ik samen met Jason Savage heb opgericht, The Conservation Front, in Bali. En voor Videoland heb ik een documentaire gemaakt in Spanje. Dus dat zijn een beetje mijn drijfveren om te reizen: onderzoek, films te maken en dieren redden.”
Wat was de mooiste reis die je ooit gemaakt hebt? “De reis naar Bali was zonder twijfel de meest emotionele reis die ik ooit gemaakt heb. Ik ging daarheen omdat mijn lievelingsslang, de koningscobra daar leeft. De koningscobra is een van de giftigste slangen ter wereld, hij kan met één beet 40 volwassenen doden. Op Bali komt deze slang regelmatig met mensen in conflict omdat ze nesten bouwen op het land van boeren. Als een boer een koningscobra tegenkomt, dan schiet hij vaak de moeder dood. Vervolgens worden de eieren in de brand gestoken. Ik ben met een team naar Bali afgereisd, om dat human-wildlife conflict vast te leggen en de koningscobra’s te helpen beschermen. Daarvoor heb ik contact opgenomen met de Bali Reptile Rescue Center. Die organisatie wordt geleid door Shinta, een heel klein vrouwtje van nog geen 1,50 meter. Maar ze redt wel eigenhandig die levensgevaarlijke koningscobra’s.”
“De reden waarom het voor mij zo emotioneel was, was omdat ik als klein kind koningscobra’s op tv zag en spontaan verliefd werd. Op dat moment wist ik dat ik ooit in mijn leven deze slangen in het wild zou willen zien en beschermen. Met Shinta had ik direct een klik die ik niet kan omschrijven. Om een vrouw te ontmoeten die hetzelfde voelt voor dieren die door de meeste mensen verafschuwd worden is heel bijzonder. Toen de eerste koningscobra werd gevonden dacht ik: Shinta laat wel even zien hoe ze dit aanpakt. Maar ze duwde mij een haak in mijn handen en zei: ‘you go girl’. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik daar aan denk. Ik heb de koningscobra met de haak naar me toe getrokken. Het hele dorp keek toe. Vervolgens heeft één van Shinta’s collega’s de slang afgeleid en toen heb ik haar heel snel achter haar kop kunnen vangen. En toen begon ik heel hard te huilen en zei: ‘I’ve never been this happy in my entire life’.”
Welke bestemming zou je medeliefhebbers van reptielen aanbevelen? “Azië is perfect voor een reptielenliefhebber. Dan weet je zeker dat je ze tegenkomt. Een land dat ik ook fantastisch vind is Marokko. Hier leven ook geweldige reptielensoorten. Maar vergeet niet dat we in Europa ook gewoon reptielen hebben. Op de Veluwe kun je prachtige adders zien. Spanje is ook een ontzettend goed land waar geweldig mooie reptielen leven. Daarom zou ik mensen vooral op het hart willen drukken om in plaats van elke dag aan het zwembad te liggen eropuit te gaan. Dan is er zoveel te ontdekken!”
“Let wel: als je reptielen in het wild gaat spotten, verdiep je eerst in de regels van dat land. In Nederland mag je bijvoorbeeld überhaupt geen reptielen aanraken, storen of oppakken. Het is ook helemaal niet het doel om zo’n dier op te pakken. Het mooie van ‘herpen’, op zoek gaan naar reptielen, is puur het vinden van de dieren in hun eigen habitat en de uitdaging er een mooie foto van te maken. Overal ter wereld kun je gidsen vinden die tours aanbieden waarbij je reptielen gaat spotten. Ik kan geïnteresseerden aanraden om onderzoek te doen naar lokale organisaties ter plekke. Die mensen nemen je met alle liefde mee op pad. Ook Shinta geeft zulke tours in Bali. Dan ga je natuurlijk geen koningscobra’s vangen, dat is te gevaarlijk. Tijdens een tour wandel je door de natuur en zie je bijvoorbeeld groefkopadders en netpythons.”
Waar ga jij naartoe als we weer vrij kunnen reizen? “Het afgelopen jaar ben ik bijna alleen maar in Spanje geweest, want daar woon ik deels. Maar daarvoor heb ik al heel veel van de wereld mogen zien. In totaal heb ik nu 4 continenten en 26 landen bezocht. Van de overige landen wil ik erg graag nog een keer naar Eswatini, voormalig Swaziland. Daar woont een vriendin van mij die zwarte mamba-redder is. Ze redt ook mensen met antigif, dus ze doet supergoed werk. Daarbij wil ik graag nog naar India, omdat ik vrijwilligerswerk doe voor een organisatie in dat land. Ik heb online een groep Indiase studenten die ik les geef over reptielen, ecologie en duurzaamheid. Het zou leuk zijn om die groep op te zoeken. En ik wil sowieso nog een keer naar Florida om alligators te redden. Die hebben hetzelfde probleem als de koningscobra’s in Bali: op plekken met veel mensen zijn ze ongewenst. Ik heb een aantal vrienden in Florida die deze dieren redden, dus ik zou graag een keer meegaan op alligatortocht.”
“Ik prijs mezelf erg gelukkig met de reizen die ik al heb mogen maken. In Nieuw-Zeeland heb ik bijvoorbeeld iets superunieks meegemaakt. We maakten een wandeling bij de Tongariro-crossing, een vulkanengebied. De gids grapte dat we misschien wel een vulkaanuitbarsting mee zouden maken, maar zei er direct bij dat de kans dat dat zou gebeuren miniem was. Dat maakte mij niet uit, want ik vond het al leuk om de vulkanen te beklimmen. Maar op een gegeven ogenblik tijdens de wandeling begint opeens alles om ons heen te trillen en barst de vulkaan tegenover ons voor onze ogen uit. Ik was helemaal aan het gillen van opwinding. Een uurtje later komen er van alle kanten nieuwshelikopters om verslag te doen van de uitbarsting. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik zoveel geluk heb gehad dat te mogen meemaken.”
